Klucz do uczenia się Lwa Wygotskiego, klucz do uczenia się(4)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Klucz do uczenia się Lwa Wygotskiego
Klucz do uczenia się jest programem edukacji przedszkolnej (przeznaczony jest dla dzieci w wieku 3 – 7 lat, zatem może być stosowany również na początkowym etapie nauki szkolnej) opartym na teorii Lwa Wygotskiego – rosyjskiego myśliciela, który koncentrował swe rozważania wokół zależności między otoczeniem kulturowym człowieka a jego rozwojem, głównie rozwojem językowym. Kto, jak i dlaczego sięga po program Klucz do uczenia się?
W pierwszej kolejności są to szkoły i przedszkola, następnie prywatne placówki organizujące zajęcia dydaktyczne. A co takiego daje ten program i czym się on różni od pozostałych koncepcji tego rodzaju? Przede wszystkim jest to propozycja, która koncentruje się nie na wtłaczaniu w dziecięce główki wiedzy, ale na nauczeniu dzieci sposobów uczenia się. Jest w tym programie wiele znanych już propozycji, stosowanych na co dzień przez nauczycieli przedszkolnych, warto jednak spojrzeć na nie z perspektywy Lwa Wygotskiego i Galiny Dolya – autorki programu.
Oto kilka rad, z których mogą skorzystać rodzice i nauczyciele:
1. Zwracaj uwagę na wielowymiarowość rzeczywistości – ukazuj świat z lotu ptaka, z boku, z przodu, z różnych punktów widzenia. My dorośli wiemy, że otaczający nas świat jest trójwymiarowy, wiemy, że przód jest inny niż tył, ale to nadal jest ten sam przedmiot – pomimo że wygląda inaczej, dzieci tej jedności trzeba nauczyć. Należy je skłonić do czynienia obserwacji i gromadzenia zamierzona i myślenie symboliczne, początkowo dzieci skupiają swą uwagę wokół bodźca ich uwaga jest reakcją na pewną sytuację – coś co je zaciekawiło. Uwagę skupioną, czyli wnikliwą, wolną od zależności od bodźca można ćwiczyć poprzez wyznaczanie ważnych dla dziecka zadań – kiedy mama wraca od fryzjera, pytamy: co się zmieniło w wyglądzie mamy, wśród kasztanów w koszu ukrył się żołądź – spróbuj go znaleźć. Początkowo to dorośli ukierunkowują uwagę dzieci w taki sposób, by zadanie na którym dziecko ma się skoncentrować było dla niego atrakcyjne. Pamięć zamierzoną ćwiczymy chociażby poprzez naukę wierszyków, chodzi tu o to, by pamięć dziecka nie była zależna od pewnych skojarzeń typu na zielonym świetle idziemy a na czerwonym stoimy, wychodząc zamykamy mechanicznie drzwi na klucz. W przypadku pamięci zamierzonej musimy nauczyć dziecko, że to ono decyduje co i kiedy zapamięta. Myślenie symboliczne to umiejętność przekształcania rzeczywistości w możliwe do ogarnięcia modele i posługiwanie się symbolami służącymi do opisu rzeczywistości – uczymy tego na każdym kroku: miary i jednostki wagi, czasu, u dziecka i logiczne myślenie – coś jest czymś ale nie jest czymś innym – to różnicowanie jest niezwykle ważne, jako przykład podam tu takie zadanie: kładziemy przed dzieckiem kwadrat, prostokąt i trapez, nazywamy te figury i pytamy dlaczego nazywają się inaczej skoro wszystkie mają 4 boki i 4 rogi – zadaniem dziecka jest wskazanie różnic i zbudowanie kilku definicji, które zróżnicują te figury;
5. Klasyfikuj i segreguj wszystko wokół siebie według różnych kryteriów, by ukazywać wielość cech, dzięki temu dziecko łatwiej powiąże w myślenie, dawaj mu również zadania, których nie da się rozwiązać – wspólnie dochodźcie do wniosków – dlaczego jest to niemożliwe;
8. Stawiaj przed dzieckiem wyzwania, które wymagają od niego samodyscypliny – w przyszłości dziecko będzie samo decydowało o czasie jaki spożytkuje na naukę i
[ Pobierz całość w formacie PDF ]