Klimat akustyczny II, Odpady środowisko
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Ćwiczenia – Ocena oddziaływania na środowisko 2008/9
Klimat akustyczny
Hałas – dźwięki o częstotliwości od 16 Hz do 16000 Hz (art. 3, pkt 5 ustawy POŚ).
Poziom dźwięku wyrażony w decybelach (dB) – wartość poziomu ciśnienia akustycznego, skorygowana według charakterystyki częstotliwościowej A, wyznaczona zgodnie z Polską Normą (art.3, pkt 26a ustawy POŚ)
Równoważny poziom hałasu/dźwięku – wartość poziomu ciśnienia akustycznego ciągłego ustalonego dźwięku skorygowana według charakterystyki częstotliwościowej A, która w określonym przedziale czasu odniesienia jest równa średniemu kwadratowi ciśnienia akustycznego analizowanego dźwięku o zmiennym poziomie w czasie. Równoważny poziom dźwięku wyraża się wzorem zgodnie z Polską Normą.
Postępowanie w przypadku przemysłowych źródeł hałasu
1. Zidentyfikowanie źródeł hałasu :
rodzaj źródła hałasu, umiejscowienie, moc akustyczna, charakterystyka czasowa, obecność ekranów lub elementów odbijających...
2. Obliczenie uśrednionej wartości równoważnego poziomu dźwięku dla źródła
3. Określenie tła klimatu akustycznego
4. Obliczenia wartości równoważnego poziomu dźwięku u odbiorcy
(np. na granicy działki)
5. Porównanie obliczonych wartości LAeq z dopuszczalnym poziomem hałasu w środowisku.
6. Wyznaczenie zasięgu hałasu dla zdefiniowanych izofonii (wynikających z norm dotyczących hałasu)
7. Określenie konieczności i sposobu ograniczenia niekorzystnego wpływu przedsięwzięcia na klimat akustyczny.
Akty prawne:
Dyrektywa 2002/49/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. dotycząca oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku.
W Dyrektywie podano dwa wskaźniki hałasu:
§ Ldwn – wskaźnik hałasu w czasie dnia – wieczoru – nocy; jest to długoterminowy (dla całego roku) poziom hałasu dźwięku A określony zgodnie z normą PN-ISO 1996-2: 1999 i oznacza wskaźnik całkowitego dokuczliwego hałasu,
§ Ldzień – wskaźnik hałasu w czasie dnia; jest to długoterminowy (dla całego roku) poziom dźwięku A określony zgodnie z norma PN-ISO 1996-2: 1999 i oznacza wskaźnik dokuczliwego hałasu w ciągu dnia.
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2008 nr 25 poz. 150).
Rozporządzenia Ministra Środowiska z 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz.U. Nr 120 poz. 826)
Określa dopuszczalne poziomy hałasu dla terenów o różnym przeznaczeniu (np. zabudowa mieszkaniowa, szpitale, budynki związane z pobytem dzieci i młodzieży), uwzględnia hałas pochodzący ze źródeł komunikacyjnych oraz innych.
Przy prognozowania poziomu dźwięku stosuje się dwie metodyki:
- manualna - w której stosuje się szereg wzorów obliczeniowych i nomogramów;
- programy komputerowe - wykorzystujące modele obliczeniowe takie jak w metodach manualnych, lecz dzięki szybkości obliczeń i możliwości operowania dużą liczbą danych, rezultaty cechują się większą precyzją.
Dla hałasu przemysłowego zalecana jest następująca metoda obliczeniowa:
PN-ISO 9613-2:2002: Akustyka – Tłumienie dźwięku podczas propagacji w przestrzeni otwartej. Ogólna metoda obliczeniowa.
W pierwszym etapie należy zdefiniować źródło hałasu aby można było zastosować właściwy model emisji. I tak źródła hałasu mogą być:
- stacjonarne
- ruchome
Wśród źródeł stacjonarnych wyróżnia się:
- punktowe źródło dźwięku,
- liniowe źródło dźwięku o skończonej długości,
- powierzchniowe źródło dźwięku,
- przestrzenne źródło dźwięku
- źródło dźwięku typu budynek
W modelu emisji wszystkie źródła dźwięku sprowadza się do zbioru źródeł punktowych o określonym poziomie mocy akustycznej.
EMISJA + PROPAGACJA = IMISJA
Aby określić imisję hałasu należy uwzględnić szereg poprawek, mających wpływ na propagację fali akustycznej. Czynniki wpływającymi na propagację są:
- odległość źródła od punktu obserwacji
- ekranowanie przez różne przeszkody
- obecność zieleni
- pochłanianie dźwięku przez powietrze
- właściwości odbijające przeszkód znajdujących się w obszarze źródła hałasu lub punktu obserwacji
- właściwości pochłaniające lub odbijające gruntu
OBLICZENIA - HAŁAS PRZEMYSŁOWY
Hałas nieustalony w czasie
W przypadku hałasu nieustalonego, tzn. gdy poziom dźwięku zmienia się o więcej niż 5 dB należy obliczyć uśrednioną wartość równoważnego poziomu dźwięku wg równania:
LAeq,Te = 10 log (1)
Te - czas uśredniania, dla którego wyznaczana jest wartość LAeq,Te
Te =, ti - czas ekspozycji na hałas Lai (2)
Kilka źródeł hałasu
W przypadku kilku źródeł punktowych oblicza się uśrednioną wartość równoważnego poziomu dźwięku, jeśli różnica jest nie większa niż 15dB.
Jeśli różnica jest większa to źródło o mocy akustycznej mniejszej można pominąć w obliczeniach.
LAeq = 10 log (S100,1LAi ) (3)
Źródło hałasu usytuowane na otwartej przestrzeni - Ściany odbijające
Poprawka uwzględniająca wpływ położenia źródła względem elementów odbijających
(4)
W zależności od położenia źródła dźwięku wartości K0 przyjmują wartości zestawione w poniższej tabeli:
Tabela 1: Wartości poprawki K0
Położenie źródła dźwięku
W
K0
Źródło usytuowane swobodnie w przestrzeni
4p
0
Źródło blisko powierzchni silnie odbijającej, np. dachu, gruntu, ściany
2p
3
Źródło blisko dwóch wzajemnie prostopadłych powierzchni odbijających
p
6
Źródło blisko trzech wzajemnie prostopadłych powierzchni odbijających
p/2
9
Pod pojęciem „blisko” rozumie się, że odległość między źródłem dźwięku a powierzchnią odbijającą jest mniejsza niż 1,5m.
Źródło dźwięku usytuowane wewnątrz budynku
W przypadku promieniowania energii akustycznej przez ściany i dach budynku, należy wprowadzić poprawkę do wartości poziomu mocy akustycznej opisującą kierunkowość takiego źródła jako DLB .
Rzeczywisty poziom mocy akustycznej źródła punktowego LWn (całej ściany, dachu) wynosi:
LWn = LW - DLB + KB
gdzie:
LW – poziom mocy akustycznej źródła typu budynek,
DLB – poprawka uwzględniająca wpływ oddziaływania kierunkowego budynku zgodnie
z zasadą podaną na rysunku 1
KB – poprawka uwzględniająca kąt promieniowania energii akustycznej przez ściany lub dach, K0 = 3 dB.
Rys. 1 Oddziaływanie kierunkowe budynku, 1- powierzchnie emitujące hałas.
Poziom ciśnienia akustycznego (Lp) w punkcie obserwacji na zewnątrz od wszystkich ścian budynku określa się z zależności:
(5)
gdzie: Lpi – poziom ciśnienia akustycznego od i-tej powierzchni budynku,
k – całkowita liczba powierzchni.
Obliczenie poziomu hałasu u odbiorcy
Zgodnie z danymi literaturowymi następujące czynniki mają wpływ na propagację dźwięku w otwartej przestrzeni:
o odległość źródło – punkt obserwacji - DLr
o ekranowanie przez różne przeszkody - DLe
o występowanie zieleni - DLz
o pochłanianie dźwięku przez powietrze - DLp
o właściwości odbijające przeszkód znajdujących się w obszarze źródła hałasu lub punktu obserwacji - DLO
o właściwości pochłaniające lub odbijające gruntu - DLg
Przy założeniu rozprzestrzeniania się fali akustycznej w powietrzu bez zakłóceń, wartość poziomu ciśnienia akustycznego w funkcji odległości spada o 6 dB na każde podwojenie odległości między źródłem a punktem obserwacji.
Poprawka uwzględniająca wpływ odległości źródła rzeczywistego od punktu obserwacji DLr
DLr = 20 log(r/r0) – 11, dB (6)
gdzie : r – odległość źródła punktowego od punktu obserwacji [m],
r0 – odległość odniesienia równa 1m.
Poprawka uwzględniająca wpływ odległości źródła pozornego od punktu obserwacji DLr
DLr = 20 log[(r1+r2)/r0] – 11, dB (7)
gdzie : r1 – odległość środka źródła punktowego od punktu odbicia od przeszkody [m],
r2 – odległość od punktu odbicia od punktu obserwacji [m],
r0 – odległość odniesienia równa 1m.
...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]