Klatka piersiowa, Anatomia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Klatka piersiowa (thorax) jest kostno-chrzęstną strukturą wspomagającą proces wymiany gazowej jak i stanowi ochronę dla narządów wewnętrznych. Kształtem przypomina ścięty stożek ograniczony z przodu mostkiem, z tyłu kręgosłupem natomiast boki tworzą żebra. Klatka piersiowa rozpoczyna się wąskim otworem górnym, by stopniowo rozszerzać się ku dołowi, gdzie znajduje otwór dolny klatki piersiowej. Otwór górny ogranicza z przodu mostek, bocznie żebra a z tyłu kręgi szyjne. Jego płaszczyzna nachyla się skośnie ku przodowi i do dołu. Otwór dolny ograniczony jest od przodu przez wyrostek mieczykowaty mostka (processus xiphoideus sterni), bocznie dolnymi żebrami oraz z tyłu dwunastym kręgiem piersiowym. Ściany boczne klatki piersiowej są utworzone przez 12 par łukowato wygiętych żeber łączących mostek z kręgami. Poszczególne żebra oddzielone są od siebie przestrzeniami międzyżebrowymi, które są najszersze na granicy kości i chrząstki. Sprężystość klatki piersiowej wynika z dużej elastyczności pierścieni żebrowych. Każdy z nich zbudowany jest z pary żeber złączonych z mostkiem zapewniając wysoką odporność mechaniczną.
Klatka piersiowa
Żebra (costae) są kostno-chrzęstnymi strukturami należącymi do układu kostnego człowieka. Wraz z mostkiem oraz częścią kręgosłupa tworzą elastyczną klatkę piersiowa wspomagającą proces wymiany gazowej oraz chroniącą narządy wewnętrzne.
Klatkę piersiową tworzy dwanaście par żeber podzielonych na:
· źebra prawdziwe I – VII (costa vera), które połączone są bezpośrednio z mostkiem, każde własną chrząstką,
· żebra rzekome VIII – X (costa spuria), połączone z mostkiem wspólną chrząstką łączą się z żebrem VII tworząc razem łuk żebrowy (arcus costalis),
· żebra wolne XI – XII (costa fluitante), niepołączone z mostkiem, kończące się swobodnie między mięśniami brzucha.
Czasami zdarza się, że u niektórych ludzi liczba żeber może być różna od dwunastu. Mogą być obecne dodatkowe żebra szyjne lub lędźwiowe lub brakować dwunastej pary żeber.
Każde żebro składa się z dłuższej, boczno-tylnej części kostnej stanowiącej kość żebrową oraz krótszej, przedniej – chrzęstnej zwanej chrząstką żebrową. Każde żebro kostne ma dwa końce: kręgosłupowy i mostkowy. Koniec kręgosłupowy, czyli tylny zaczyna się głową żebra (caput costale), która swoją powierzchnią stawową przyczepia się do trzonów kręgów piersiowych w miejscu dołków żebrowych. Głowa żebra poprzez szyjkę żebra (collum costae) łączy się z trzonem, który swym bocznym uwypukleniem tworzy łagodny kąt żebra (angulus costae). Koniec przedni żebra kostnego, czyli koniec mostkowy jest nieco poszerzony i zakończony zagłębioną powierzchnią służącą do połączenia z chrząstka żebrową. Chrząstka żebrowa łącząca się z mostkiem stanowi przedłużenie zebra kostnego. Dzięki obecności chrząstki przednia ściana klatki piersiowej ma znaczną sprężystość. Z wiekiem chrząstki kostnieją, co w pewnym stopniu ogranicza ruchomość klatki piersiowej u osób starszych.
Żebra Żebra widok od przoduŻebra widok od tyłu
Mostek (sternum) jest płaską kością, stanowiącą przednią część klatki piersiowej. Leży na wysokości od II-III do IX-X kręgu piersiowego. Składa się z rękojeści (manubrium), będącej najszerszą częścią mostka, trzonu (corpus) oraz wyrostka mieczykowatego (processus xiphoideus). Części te połączone są chrząstką, dzięki czemu wykazują pewną ruchomość. Na górnym brzegu rękojeści, w pośrodkowej jej części, znajduje się wcięcie szyjne (incisura jugularis). Bocznie od niego po obu stronach są zlokalizowane wcięcia obojczykowe (incisura clavicularis), służące do stawowego połączenia z końcem mostkowym obojczyka. Na brzegach bocznych rękojeści, w najszerszym miejscu, znajduje się wcięcie żebrowe (incisura costalis) do połączenia z chrząstka I żebra a poniżej dużo mniejsze, łączące się z podobnym miejscem w górnej części trzonu mostka i służące do połączenia z chrząstką II żebra. Rękojeść mostka łączy się z brzegiem górnym trzonu mostka, tworząc kąt otwarty ku tyłowi zwany kątem mostka. Określa on położenie II żebra, które, jak już wspomniano, łączy się częściowo z rękojeścią a częściowo z trzonem mostka. Na brzegach bocznych trzonu widoczne są wcięcia żebrowe dla przyczepów chrząstek żebrowych od II do VII, przy czym żebro VII jest podobnie jak żebro II połączone z trzonem tylko częściowo. Druga część chrząstki VII żebra przyczepia się do wcięcia żebrowego na wyrostku mieczykowatym. Wyrostek mieczykowaty (processus xiphoideus), zajmujący najniższe miejsce mostka i będący jego najmniejszym elementem, ma bardzo dużą zmienność osobniczą wielkości i kształtu.
MostekMostek - widok od przoduMostek - widok z boku[ Pobierz całość w formacie PDF ]